به گزارش پایگاه خبری البرز شرق از دماوند، حجت‌الاسلام والمسلمین میثم کریمایی در یادداشتی درباره «آیت‌الله سیدمحمدباقر جلالی‌موسوی» نوشت: این مرز و بوم روزگاری را به خاطر دارد که سیاست گریزی یا آپولیتیسم که ناظر بر لاقیدی نسبت به سیاست و گریز از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی است در جامعه ایران رواج داشته و عده بسیار زیادی از اهل دیانت به بهانه‌های مختلف چنین عقیده ای را در سر می‌پرورانده و مروج آن بودند.

البته هم اکنون نیز رسوبات آن در جامعه متدینین ما قابل مشاهده است؛ بررسی علل چنین پدیده ای نیاز به تحلیل‌های علمی و جامعه شناختی دارد که در جایگاه دیگری باید به آن پرداخت.

علَم انقلاب و سیاست گریزان

روزگاری که امام خمینی سخن از انقلاب و نظام مبتنی بر دین می‌گفت، به موازات اندیشه‌های وی جریانی در دل اهل دیانت حرکت وی را محکوم و تخطئه می‌کرد.

اهل دیانتی که به واسطه عدم فهم سیاست به معنای اسلامی آن از سیاست گریزان بود و حرکت سیاسی امام را نیز به حکم آن فهم غلط، حرکتی غیر متدینانه ارزیابی می‌کرد و وی را کافر و ملحد قلمداد می‌کردند و این دقیقاً ‌ دورانی است که از حرکت‌های سیاسی روحانیان که با جنبش تنباکو آغاز شده و با انقلاب مشروطه ادامه پیدا کرد. سالیان دراز می‌گذشت اما با همه این احوال جریان سیاست گریزان هنوز جایگاه قدرتمندی در میان اهل دیانت داشت.

سیاست مدار دیانت مدار

اما مرحوم سید باقر جلالی حتی قبل از آنکه امام علم انقلاب بردارد در ردیف روحانیونی چون مرحوم سید ابوالقاسم کاشانی و مرحوم سید حسن مدرس پای در عرصه سیاست نهاد، سیاستی نه از جنس زر و زور و تزویر و نه از جنس جدایی اخلاق از سیاست و نه از جنس آنچه سیاستمدارهای وابسته به این قدرت شرقی و آن قدرت غربی می‌فهمند، بلکه از جایگاه دین و دیانت و از دل مردم و وابستگی به قدرت لایزال الهی و اتکاء به حمایت مردم.

وی با تکیه بر دانش دینی‌اش سیاست دینی را به خوبی شناخته بود و لحظه ای از خط دیانت و اخلاق دور نشد، حتی در لحظه ای که سپهبد زاهدی پیشنهاد وسوسه انگیز وکالت مادام العمر دماوند و فیروزکوه و مبلغ ۵۰۰ هزار تومان در سال‌های دهه ۳۰ شمسی به وی می‌دهد تا از حمایت نهضت مردمی ملی دست بکشد.

پاسخ وی به این پیشنهاد چنین است که: من مصدق را نمی‌شناسم راه ما راه مبارزه با کفر واستعمار است او (مصدق) مرا وکیل نکرده است مردم مرا وکیل کرده‌اند.

واین نشان از پایبندی ویژه وی به اخلاق و دیانت دارد در دورانی که یا سیاست در نزد عده‌ای کافری محسوب می‌شد ویا دیانت جایگاهی در سیاست نداشت.

انتهای پیام/