مسعود شیرخانی: در دنیای امروز خبررسانی یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین و البته پیچیده‌ترین بخش‌های رسانه است؛ تأثیر خبرگزاری در شکل دادن ذهنیت جامعه بر کسی پوشیده نیست و همین امر مسئولیت یک پایگاه خبری در قبال جامعه را دشوار می‌سازد.

خبررسانی یا خبرگزاری، از نامش پیداست، خبر می‌رساند یا خبر می‌گذارد و تا زمانی که این فرآیند اتفاق می‌افتد، مسئله‌ای نیست؛ مسئله از اینجا آغاز می‌شود که یک پایگاه خبری خود را مسئول پیدا کردن سگ‌های گمشده می‌داند و اینجاست که مسئولیت اجتماعی خبرگزاری تحت الشعاع قرار می‌گیرد.

قصه از هزینه‌ها آغاز می‌شود؛ بحث تبلیغات پیش می‌آید؛ اوایل گهگاهی تبلیغ می‌کنند، اما هنوز هدفشان خبر رساندن است؛ مخاطب زیاد می‌شود و به تبع آن تقاضای تبلیغ کننده هم همینطور و پول حاصل از تبلیغات خوب است و پایگاه نیز راضی.

تبلیغات غیر رسمی به تبلیغات رسمی بدل می‌شود و در نهایت پایگاه خبری تبدیل شده است به مؤسسه تبلیغاتی که گهگاه در میان تبلیغاتش خبر هم می‌گذارد؛ آنقدر تبلیغ می‌کنند که خبرهای مهم در این میان یا گم می‌شود یا دیده نمی‌شود.

در این میان خبرهایی هم هستند که نه تنها تأثیر مثبتی بر سواد اجتماعی ندارند که هیچ بلکه باعث تخریب فرهنگ صحیح اجتماعی هم می‌شوند.

رقص هندی را با نام نمایش تیتر می‌زنند، لوده بازی را تئاتر می‌دانند و بدون هیچ توجهی به تأثیر آن در شعور فرهنگی جامعه منتشر می‌کنند.

گویا نمی‌دانند با همین یک تیتر اشتباه به ظاهر ساده ذهن جامعه را نسبت به هنر والای تئاتر و نام نمایش بدبین می‌کنند؛ تصور جامعه از نمایش رقص هندی می‌شود که تغییر آن به قیمت سال‌ها خون دل خوردن کسانی است که سال‌هاست بی‌منت تلاش می‌کنند که چراغ سالن‌های تئاتر و صحنهٔ نمایش را در شهرشان روشن نگاه دارند.

پایگاه‌های خبری شما در قبال فرهنگ شهرتان مسئولید!

انتهای پیام/